ارسال از: لیلا سعادت
کارشناس سلامت روان معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی قزوین عنوان کرد: بستگان و سایر مراقبان کودک از جمله کسانی هستند که بیشترین کودک آزاری را مرتکب می‌شوند.
فاطمه نوری با بیان این مطلب و با تأکید بر لزوم مراقبت از کودکان به عنوان قشر آسیب پذیر اجتماع، کودک آزاری جسمی، کودک آزاری عاطفی، کودک آزاری جنسی، غفلت و بی‌توجهی، سوء استفاده صنعتی و کودک آزاری تحصیلی را از انواع کودک آزاری دانست.
وی ادامه داد: وجود والدین خشمگین و پرخاشگر، والدین دارای اختلالات روانی و شخصیتی اختلالات وسواسی، بدبینی، والدینی که در کودکی خود قربانی خشونت والدین خود بوده‌اند، خانواده‌های دارای مشکلات اقتصادی، والدین معتاد، زوجینی که مشکلات عاطفی دارند، خانواده‌های تک سرپرست، خانواده‌های پرجمعیت، کودکان معلول جسمی و ذهنی و کودکان بیش فعال از مهمترین عوامل خطرزا در کودک آزاری هستند.
این کارشناس سلامت روان گفت: در کودک آزاری جسمی فرد آزارگر به عمد یا غیرعمد با استفاده از روش‌هایی مانند نیشگون گرفتن، گاز گرفتن، سیلی زدن، سوزاندن، لگد زدن و پرتاب کردن کودک، چنگ زدن و ایجاد کبودی، صدمات خفیف تا شدیدی را به کودک وارد می‌کند که گاهی ممکن است حتی منجر به مرگ کودک شود.
نوری طرد کردن کودک و نادیده گرفتن او، محدود و منزوی کردن کودک، سرزنش کردن و تحقیر کردن کودک، انتقاد، مقایسه کردن، حمایت بیش از حد، کنترل گری شدید، توهین به وضعیت ظاهری، هوشی ، داشتن انتظارات زیاد و سختگیرانه و کمال گرایانه از کودک، ایجاد تبعیض بین کودکان به خاطر جنسیت، زیبایی یا هوش را از جمله موارد کودک آزاری عاطفی دانست و اظهار کرد: در کودک آزاری، مراقبان کودک از تأمین حقوق وی مانند داشتن سرپناه مناسب، پوشاک و تغذیه مناسب، بهره مندی از آموزش و مراقبت‌های بهداشتی سرباز می‌زنند.
این کارشناس سلامت روان، سوء استفاده صنعتی از کودکان را شامل ترغیب آنان به تکدی گری و وادار سازی کودکان به کارکردن دانست و گفت: دادن تکالیف زیاد و دشوار به کودکان، تأکید بر نمره20، تنبیه عاطفی و جسمانی آنان، عدم تسلط معلمان به شیوه‌های نوین درسی، تغییر دائم محتوای کتب درسی و مقایسه کردن دانش آموزان، از موارد کودک آزاری تحصیلی به شمار می‌آید.
وی در پایان بر لزوم آموزش دادن به کودکان توسط والدین برای مراقبت از بدنشان و عدم اجازه به مهاجمان برای لمس قسمت‌های خصوصی بدنشان تأکید کرد و گفت: کودکان باید با روش‌های شایع فریب دادن مهاجمان آشنا شده و به آنان سفارش شود در صورت بروز اتفاقی، موضوع را سریعاً به والدینشان اطلاع دهند.
۱۳۹۱/۱۱/۱۳
کارشناس سلامت روان معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی قزوین عنوان کرد: بستگان و سایر مراقبان کودک از جمله کسانی هستند که بیشترین کودک آزاری را مرتکب می‌شوند.
فاطمه نوری با بیان این مطلب و با تأکید بر لزوم مراقبت از کودکان به عنوان قشر آسیب پذیر اجتماع، کودک آزاری جسمی، کودک آزاری عاطفی، کودک آزاری جنسی، غفلت و بی‌توجهی، سوء استفاده صنعتی و کودک آزاری تحصیلی را از انواع کودک آزاری دانست.
وی ادامه داد: وجود والدین خشمگین و پرخاشگر، والدین دارای اختلالات روانی و شخصیتی اختلالات وسواسی، بدبینی، والدینی که در کودکی خود قربانی خشونت والدین خود بوده‌اند، خانواده‌های دارای مشکلات اقتصادی، والدین معتاد، زوجینی که مشکلات عاطفی دارند، خانواده‌های تک سرپرست، خانواده‌های پرجمعیت، کودکان معلول جسمی و ذهنی و کودکان بیش فعال از مهمترین عوامل خطرزا در کودک آزاری هستند.
این کارشناس سلامت روان گفت: در کودک آزاری جسمی فرد آزارگر به عمد یا غیرعمد با استفاده از روش‌هایی مانند نیشگون گرفتن، گاز گرفتن، سیلی زدن، سوزاندن، لگد زدن و پرتاب کردن کودک، چنگ زدن و ایجاد کبودی، صدمات خفیف تا شدیدی را به کودک وارد می‌کند که گاهی ممکن است حتی منجر به مرگ کودک شود.
نوری طرد کردن کودک و نادیده گرفتن او، محدود و منزوی کردن کودک، سرزنش کردن و تحقیر کردن کودک، انتقاد، مقایسه کردن، حمایت بیش از حد، کنترل گری شدید، توهین به وضعیت ظاهری، هوشی ، داشتن انتظارات زیاد و سختگیرانه و کمال گرایانه از کودک، ایجاد تبعیض بین کودکان به خاطر جنسیت، زیبایی یا هوش را از جمله موارد کودک آزاری عاطفی دانست و اظهار کرد: در کودک آزاری، مراقبان کودک از تأمین حقوق وی مانند داشتن سرپناه مناسب، پوشاک و تغذیه مناسب، بهره مندی از آموزش و مراقبت‌های بهداشتی سرباز می‌زنند.
این کارشناس سلامت روان، سوء استفاده صنعتی از کودکان را شامل ترغیب آنان به تکدی گری و وادار سازی کودکان به کارکردن دانست و گفت: دادن تکالیف زیاد و دشوار به کودکان، تأکید بر نمره20، تنبیه عاطفی و جسمانی آنان، عدم تسلط معلمان به شیوه‌های نوین درسی، تغییر دائم محتوای کتب درسی و مقایسه کردن دانش آموزان، از موارد کودک آزاری تحصیلی به شمار می‌آید.
وی در پایان بر لزوم آموزش دادن به کودکان توسط والدین برای مراقبت از بدنشان و عدم اجازه به مهاجمان برای لمس قسمت‌های خصوصی بدنشان تأکید کرد و گفت: کودکان باید با روش‌های شایع فریب دادن مهاجمان آشنا شده و به آنان سفارش شود در صورت بروز اتفاقی، موضوع را سریعاً به والدینشان اطلاع دهند.
۱۳۹۱/۱۱/۱۳
http://www.khabaronline.ir/detail/274249/others/other
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر