ارسال از: لیلا سعادت
مامان، نــمی تـــوانم نفس بــــــــکشم!
• جمعی از مادرانی که هوای آلوده ی تهران، آن ها را نگران امروز و فردای فرزندانشان کرده است، بیانیه ای نوشته اند. مادران در انتهای نامه ی خود از هموطنان درخواست کرده اند، با حمایت از نامه ی آن ها و امضای آن، در نگرانی آن ها و تلاششان برای سالم سازی فضایی که کودکان تهرانی در آن نفس می کشند، با آن ها شریک شوند ...
اخبار روز: جمعی از مادرانی که هوای آلوده ی تهران، آن ها را نگران امروز و فردای فرزندانشان کرده است، بیانیه ای نوشته اند که در برخی از سایت های داخل کشور منتشر شده است. مادران در انتهای نامه ی خود از هموطنان درخواست کرده اند، با حمایت از نامه ی آن ها و امضای آن، در نگرانی آن ها و تلاششان برای سالم سازی فضایی که کودکان تهرانی در آن نفس می کشند، با آن ها شریک شوند:
مامان!! من نمی توانم نفس بکشم!!!
همه می دانستند که باید کاری انجام شود.
هر کس؛ می توانست آن را انجام دهد.
فکر می کردند که کسی آن را انجام می دهد.
اما در آخر هیچ کس آن را انجام نداد.
ما همه مادریم؛ مادرانی به شدت نگران و درمانده برای سلامتی و آینده فرزندان و خانواده مان.
نمی دانیم چه باید بکنیم و صدایمان را به گوش چه کسی برسانیم؛ زندگی فرزندانمان به مانند گیاهان کشت دیم به باران و باد وابسته است.
دیگر تهیه و مصرف شیر؛ آب میوه و اهمیت به تغذیه سالم با وجود این خطر بزرگ به طنزی شبیه است.
گناهشان چیست که به دلیل فیزیولوژی بدنشان چند برابر یک انسان بالغ تنفس می کنند و در فصول سرد سال به دلیل گرفتگی بینی، مجبورند از دهان تنفس کنند و متاسفانه چند برابر بزرگتر ها آلاینده های سمی و خطرناک هوا را استنشاق می کنند.
همه می دانیم که آنان اول راه زندگی و رشد هستند و در این مسیر طولانی چقدر نیاز به جسم و روان سالم دارند.
زندگی پیش روی آنان مدام تهدید به تنگی نفس؛ آلرژی؛سرطان؛ آسیب های جبران ناپذیر مغزی و .....است.
بازی ها و موشک پرانی های کودکانه در پارک ها به گریه و سرفه های بی امان و بی وقفه در اورژانس ها و بیمارستان ها تبدیل شده است.
آموزش الفبای آنان این روز ها چنین تدریس میشود:
آ: آلودگی هوا، آسم، آلرژی
ب: بازی ممنوع
ت: تحرک و تنفس عمیق ممنوع
س: سرفه، سوزش چشم و گلو، سرطان
ما همه مادریم نه متخصص، ولی از کارشناسان شنیده ایم که عوارض کوتاه مدت در رفتارهای روزمره آنان (بی حوصله گی، عدم تمرکز، پرخاشگری، بی اشتهایی، تهوع، سوزش چشم و گلو) و بیماریهایی که به کندی درمان میشوند، همگی گواه حکمرانی دیو سیاه آلودگی بر جان و روانشان می باشد.
ما همه مادریم و نه سیاستمدار و قانونگذار و نمی دانیم بر اساس چه منافع اقتصادی، سیاسی یا اجتماعی است که این مشکل برطرف نمی‌شود. اما شنیده ایم که در بسیاری از کشور ها آن را برطرف کرده اند.
خوشبختانه یا بدبختانه هوا مرز نمی شناسد و تنها چیزی است که به عدالت و مساوات تقسیم شده است. پس از تمامی افرادی که دغدغه حفظ کیفیت زندگی فرزندان خود و کودکان این کلان شهر را دارند به ویژه مادران، درخواست می کنیم با ما همراه شوند و امید داریم با حمایت و همراهی از طریق امضای این درد نوشته، گامی برای حل هر چه فوری تر مشکل آلودگی هوای شهرمان از طریق ارایه به فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی و کمیته محیط زیست شورای شهر تهران و ... برداریم. چرا که به خوبی می‌دانیم، راه حل برون رفت از این فاجعه زیستی، همتی همگانی و مشارکت جدی مردم و مسئولین را می‌طلبد.
یادمان باشد: مردم کلان‌شهر های دیگر جهان توانستند، ما هم می‌توانیم.
لطفا برای امضا به آدرس زیر مراجعه کنید و بیانیه را امضا نمایید:
docs.google.com
• جمعی از مادرانی که هوای آلوده ی تهران، آن ها را نگران امروز و فردای فرزندانشان کرده است، بیانیه ای نوشته اند. مادران در انتهای نامه ی خود از هموطنان درخواست کرده اند، با حمایت از نامه ی آن ها و امضای آن، در نگرانی آن ها و تلاششان برای سالم سازی فضایی که کودکان تهرانی در آن نفس می کشند، با آن ها شریک شوند ...
اخبار روز: جمعی از مادرانی که هوای آلوده ی تهران، آن ها را نگران امروز و فردای فرزندانشان کرده است، بیانیه ای نوشته اند که در برخی از سایت های داخل کشور منتشر شده است. مادران در انتهای نامه ی خود از هموطنان درخواست کرده اند، با حمایت از نامه ی آن ها و امضای آن، در نگرانی آن ها و تلاششان برای سالم سازی فضایی که کودکان تهرانی در آن نفس می کشند، با آن ها شریک شوند:
مامان!! من نمی توانم نفس بکشم!!!
همه می دانستند که باید کاری انجام شود.
هر کس؛ می توانست آن را انجام دهد.
فکر می کردند که کسی آن را انجام می دهد.
اما در آخر هیچ کس آن را انجام نداد.
ما همه مادریم؛ مادرانی به شدت نگران و درمانده برای سلامتی و آینده فرزندان و خانواده مان.
نمی دانیم چه باید بکنیم و صدایمان را به گوش چه کسی برسانیم؛ زندگی فرزندانمان به مانند گیاهان کشت دیم به باران و باد وابسته است.
دیگر تهیه و مصرف شیر؛ آب میوه و اهمیت به تغذیه سالم با وجود این خطر بزرگ به طنزی شبیه است.
گناهشان چیست که به دلیل فیزیولوژی بدنشان چند برابر یک انسان بالغ تنفس می کنند و در فصول سرد سال به دلیل گرفتگی بینی، مجبورند از دهان تنفس کنند و متاسفانه چند برابر بزرگتر ها آلاینده های سمی و خطرناک هوا را استنشاق می کنند.
همه می دانیم که آنان اول راه زندگی و رشد هستند و در این مسیر طولانی چقدر نیاز به جسم و روان سالم دارند.
زندگی پیش روی آنان مدام تهدید به تنگی نفس؛ آلرژی؛سرطان؛ آسیب های جبران ناپذیر مغزی و .....است.
بازی ها و موشک پرانی های کودکانه در پارک ها به گریه و سرفه های بی امان و بی وقفه در اورژانس ها و بیمارستان ها تبدیل شده است.
آموزش الفبای آنان این روز ها چنین تدریس میشود:
آ: آلودگی هوا، آسم، آلرژی
ب: بازی ممنوع
ت: تحرک و تنفس عمیق ممنوع
س: سرفه، سوزش چشم و گلو، سرطان
ما همه مادریم نه متخصص، ولی از کارشناسان شنیده ایم که عوارض کوتاه مدت در رفتارهای روزمره آنان (بی حوصله گی، عدم تمرکز، پرخاشگری، بی اشتهایی، تهوع، سوزش چشم و گلو) و بیماریهایی که به کندی درمان میشوند، همگی گواه حکمرانی دیو سیاه آلودگی بر جان و روانشان می باشد.
ما همه مادریم و نه سیاستمدار و قانونگذار و نمی دانیم بر اساس چه منافع اقتصادی، سیاسی یا اجتماعی است که این مشکل برطرف نمی‌شود. اما شنیده ایم که در بسیاری از کشور ها آن را برطرف کرده اند.
خوشبختانه یا بدبختانه هوا مرز نمی شناسد و تنها چیزی است که به عدالت و مساوات تقسیم شده است. پس از تمامی افرادی که دغدغه حفظ کیفیت زندگی فرزندان خود و کودکان این کلان شهر را دارند به ویژه مادران، درخواست می کنیم با ما همراه شوند و امید داریم با حمایت و همراهی از طریق امضای این درد نوشته، گامی برای حل هر چه فوری تر مشکل آلودگی هوای شهرمان از طریق ارایه به فراکسیون محیط زیست مجلس شورای اسلامی و کمیته محیط زیست شورای شهر تهران و ... برداریم. چرا که به خوبی می‌دانیم، راه حل برون رفت از این فاجعه زیستی، همتی همگانی و مشارکت جدی مردم و مسئولین را می‌طلبد.
یادمان باشد: مردم کلان‌شهر های دیگر جهان توانستند، ما هم می‌توانیم.
لطفا برای امضا به آدرس زیر مراجعه کنید و بیانیه را امضا نمایید:
docs.google.com
۲۰ بهمن ۱٣۹۱
http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=50870
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر